Το TheCrossing (=To Πέρασμα) λέει την ιστορία της τολμηρής δεκάχρονης Γκέρντα και του αδερφού της Ότο των οποίων οι γονείς είναι μέλη του Νορβηγικού αντιστασιακού κινήματος κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μία μέρα, ακριβώς πριν από τα Χριστούγεννα του 1942, οι γονείς της Γκέρντα και του Ότο συλλαμβάνονται κι έτσι τα αδέρφια μένουν μόνα τους.
Μετά τη σύλληψη, ανακαλύπτουν δύο παιδιά Εβραίων, τη Σάρα και τον Ντάνιελ, που κρύβονταν σε ένα μυστικό ντουλάπι στο υπόγειο του σπιτιού τους.
Τώρα πια είναι η Γκέρντα και ο Ότο αυτοί που καλούνται να τελειώσουν αυτό που άρχισαν οι γονείς τους: να βοηθήσουν τη Σάρα και τον Ντάνιελ να ξεφύγουν από τους Ναζί και να περάσουν τα σύνορα για να βρεθούν στην ουδέτερη Σουηδία και να ξανασυναντήσουν τους γονείς τους. Το TheCrossing είναι μία ταινία για την αυτοπεποίθηση, την πίστη χωρίς συμβιβασμούς και το μεγάλο θάρρος που βρίσκεται ακόμα και στα πιο μικρά παιδιά.
Κύριες θεματικές:
Διαφυγή και καταφύγιο, αλληλοβοήθεια, αντίσταση στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, Εθνικός Σοσιαλισμός, απώλεια γονιών, αδερφικές σχέσεις, κάνοντας το «σωστό» (- ποιο είναι το «σωστό»?), η ανάγκη για εμπιστοσύνη, συγχώρεση, απολογία.
Αφορμές για συζήτηση:
Πόλεμος, διαφυγή, απόδραση, σύλληψη γονιών, παιδιά που μένουν πίσω, σκυλιά
Οι πρωταγωνιστές στο THECROSSING:
Αδέρφια (1):
Η Σάρα και ο Ντάνιελ είναι δύο παιδιά Εβραίων που αναγκάζονται να ξεφύγουν από τους Ναζί χωρίς τους γονείς τους. Ο πατέρας τους τα περιμένει στη Σουηδία. Σχεδίαζαν την απόδραση για αρκετό καιρό, άρα ο Ντάνιελ ξέρει ότι πρέπει να έρθει σε επαφή με τη Νορβηγική Αντίσταση, ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα. Ο Ντάνιελ είναι μεγαλύτερος από τη Σάρα και συνειδητοποιεί ότι είναι υπεύθυνος για την αδερφή του. Δεν εμπιστεύεται εύκολα τους άλλους. Η Σάρα είναι η μικρότερη από την παρέα που δημιουργείται αργότερα. Έχει αυτοπεποίθηση, κάνει εύκολα καινούργιους φίλους και εμπιστεύεται τα άλλα παιδιά. Επίσης πιστεύει πολύ στη δύναμη που έχουν σαν ομάδα. Συμπαθεί ιδιαίτερα την Γκέρντα και τον τρόπο που γιορτάζει τα Χριστούγεννα. Εμπνέει πάντα ελπίδα στους άλλους, ακόμα και όταν τα πράγματα δείχνουν απελπιστικά.
Αδέρφια (2):
Η Γκέρντα και ο Ότο είναι δύο παιδιά που θα μάθουν ότι οι γονείς τους και η θεία τους δουλεύουν μυστικά για τη Νορβηγική Αντίσταση κατά των Ναζί και συχνά βοηθούν ανθρώπους να αποδράσουν στη Σουηδία. Η Γκέρντα είναι πολύ αποφασιστική, φιλική και γενναία. Της αρέσει να λέει ιστορίες και τρελαίνεται για τους Τρεις Σωματοφύλακες και το σύνθημα τους «Ένας για όλους και όλοι για έναν», στο οποίο πιστεύει πάρα πολύ.
Η ταινία ανοίγει με τη φωνή της Γκέρντα, που είναι πια ηλικιωμένη, και αφηγείται την ιστορία με τον τρόπο της.
Ο Ότο αρχικά φαίνεται δεκτικός προς τους Ναζί λόγω των προσπαθειών του πατέρα του καλύτερου του φίλου να τον κάνει να γίνει μέλος στη Νεολαία του Χίτλερ. Αρχικά, προσφέρεται να βοηθήσει στην εκτέλεση του σχεδίου απόδρασης μόνο και μόνο επειδή η Γκέρντα τον αναγκάζει και δεν θέλει να την αφήσει να φύγει μόνη της. Αποφασίζει να πάει μαζί για να προστατεύσει την αδερφή του. Μετά από πολλή σκέψη, καταλαβαίνει ότι το σωστό είναι να βοηθήσει τον Ντάνιελ και τη Σάρα. Στην πορεία, γίνεται αρχηγός και προστάτης της ομάδας , χαράζοντας τη στρατηγική τους. Γνωρίζοντας καλά από πυξίδες και χάρτες, οδηγεί τα υπόλοιπα παιδιά στα πράσινα σύνορα.
Τα δύο ζευγάρια αδέρφια είναι κατοπτρικές εικόνες το ένα του άλλου, λαμβάνοντας υπόψιν τις ηλικίες τους, τη σειρά της γέννησης τους και τους ρόλους που υιοθετούν (-ο υπεύθυνος και σοβαρός αδερφός, η ανέμελη μικρή αδερφή). Επίσης, από τεχνικής άποψης της σκηνοθεσίας και της απεικόνισης των χαρακτήρων, υπάρχουν αρκετές στιγμές που τα ζευγάρια των αδερφών φαίνονται ολόιδια μεταξύ τους, σαν να αλληλοκατοπτρίζονται (π.χ. στο τρένο)
Γκέρντα: «Εμείς είμαστε απλά παιδιά. Δεν φταίμε εμείς. Έχουμε μόνο ο ένας τον άλλον.»
Δευτερεύοντες χαρακτήρες:
Ο ξάδερφος (Περ), η θεία και οι γονείς της Γκέρντα και του Ότο. Όλοι τους συμμετέχουν στη Νορβηγική Αντίσταση κατά των ναζί.
Άνθρωποι που τα παιδιά συναντούν κατά τη διάρκεια της απόδρασής τους, οι οποίοι δεν μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν ως «καλοί» ή «κακοί», όπως ο αστυνομικός, ο εισπράκτορας στο τρένο, η ηλικιωμένη γυναίκα, ο νεαρός φρουρός των συνόρων
Τα παιδιά βιώνουν τα πράγματα πολύ διαφορετικά στην αρχή της απόδρασης τους. Ο Ντάνιελ και η Σάρα γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ευημερία και η ελευθερία τους απειλούνται. Ο Ότο ,επίσης, ξέρει ότι έχει βρεθεί σε μία κρίσιμη και επικίνδυνη κατάσταση. Η Γκέρντα εφαρμόζει το αγαπημένο της σύνθημα «Ένας για όλους και όλοι για έναν» χωρίς συμβιβασμούς αλλά δεν αναγνωρίζει το βάρος των αποφάσεων της. Στο δικό της μυαλό, είναι σαν η ελαφρότητα και η σοβαρά να παίζουν το παιχνίδι της διελκυστίνδας(παιχνίδιπου παίζεται μεταξύ δύο ομάδων, οι οποίες τραβούν ένασχοινίπροσπαθώντας η μία να τραβήξει την άλλη προς το μέρος της).Όσο πιο μακριά προχωρούν στο ταξίδι τους, τόσο πιο πολύ μοιάζουν οι εμπειρίες του, καθώς το βιώνουν μαζί.
Στην πορεία, συναντούν κάθε λογής αγνώστους που είτε τους βοηθούν στην απόδραση τους είτε θέλουν να τους εμποδίσουν και να τους προδώσουν.
Η εσωτερική σύγκρουση του Ότο:
Ο Ότο, ο οποίος αρχικά δεν μπορεί να αποφασίσει αν είναι υπέρ ή κατά του Χίτλερ και κάποτε έχει βρεθεί ακόμα και σε συνάντηση των Ναζί, αναλαμβάνει το ρόλο του βοηθού και προστάτη της Σάρα και του Ντάνιελ λόγω της Γκέρντα, επειδή δεν θέλει να την αφήσει να φύγει μόνη της κι επειδή είναι πεπεισμένος ότι αυτό είναι το σωστό. Την ώρα που ετοιμάζει το αμάξι για την απόδραση και κρύβει τα παιδιά κάτω από μερικά σακιά με πατάτες, ρωτάει τον ξάδερφο του: «Γιατί παίρνετε τόσο μεγάλο ρίσκο γι’ αυτούς; Δεν είναι σαν εμάς». Ο ξάδερφος του απαντάει «Είμαστε άνθρωποι και είναι άνθρωποι. Αυτό κάνουν οι άνθρωποι: βοηθούν ο ένας τον άλλον».
Θα χρειαστεί άλλη μία μεγάλη σύγκρουση στο σπίτι της ηλικιωμένης γειτόνισσας που τους προσκαλεί για φαγητό και τους καταδίδει στην αστυνομία (ο Όττο βρίσκει μία φωτογραφία του Χίτλερ στο υπνοδωμάτιο της κυρίας, αλλά δεν το λέει σε κανένα), ύστερα όμως γίνεται ο οδηγός και προστάτης της ομάδας και μέσα από τις γενναίες προσπάθειες του, αποσπά τους συνοριοφύλακες για να βεβαιωθεί ότι τα παιδιά θα καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα. Στην πορεία της ταινίας, ο Ότο αλλάζει περισσότερο απ’ όλα τα παιδιά.
Το κρυφτό ως παιδικό παιχνίδι και στρατηγική επιβίωσης
Το μοτίβο του «κρυφτού» εμφανίζεται ξανά και ξανά στο TheCrossing. Βλέπουμε για πρώτη φορά τον Ντάνιελ και τη Σάρα την ώρα που κρύβονται από τους Ναζί. Η Γκέρντα πρωτοεμφανίζεται κρυμμένη κάτω από ένα τραπέζι, παίζοντας μία σκηνή από τους Τρεις Σωματοφύλακες. Ο Ότο κρατάει κρυφό ότι έχει πάει σε συνάντηση της Νεολαίας του Χίτλερ. Οι γονείς της Γκέρντα και του Ότο κρύβουν το γεγονός ότι δουλεύουν για την Αντίσταση, αλλά και το ότι κρύβουν τον Ντάνιελ και τη Σάρα στο υπόγειο του σπιτιού τους. Όσο εξελίσσεται η ιστορία, γίνεται όλο και πιο δύσκολο κι επικίνδυνο για τα παιδιά να βρουν κρυψώνες…στον άδειο δρόμο ακριβώς μπροστά από τους ναζί που είναι απασχολημένοι με τη σύλληψη μίας οικογένειας, κάτω από σακιά με πατάτες την ώρα που η συνοριοφυλακή κάνει έλεγχο στο αυτοκίνητο, στην άδεια καλύβα που βρίσκεται στη μέση του χιονισμένου δάσους, σε μία σπηλιά ενώ η συνοριοφυλακή προσπαθεί να τους εντοπίσει.
Σχετικά με τους γονείς
Ντάνιελ και Σάρα:
Όταν ο Ντάνιελ και η Σάρα επιστρέφουν στο άδειο σπίτι, ο Ντάνιελ βρίσκει τα καλά παπούτσια του πατέρα του προσεκτικά τοποθετημένα. Είναι το μυστικό σινιάλο για να αρχίσουν την απόδραση. Ο πατέρας αναγκάστηκε να καταφύγει στη Σουηδία κακήν κακώς, τα παιδιά υποτίθεται ότι θα πήγαιναν στους γονείς της Γκέρντα και του Ότο που είναι στη Νορβηγική Αντίσταση κι έχουν ήδη ετοιμάσει ένα σχέδιο για το πώς θα βοηθήσουν τον Ντάνιελ και τη Σάρα να πάνε στη Σουηδία για να συναντήσουν τον πατέρα τους.
Γκέρντα και Ότο
Κατά τη διάρκεια της σύλληψης του, ο πατέρας της Γκέρντα της λέει: «Τα χριστουγεννιάτικα δώρα είναι στο υπόγειο, πάρε τα και πήγαινε στη θεία σας!». Ύστερα ζητάει από τον Ότο να φροντίσει την Γκέρντα. Όταν η Γκέρντα βρίσκει τη Σάρα και τον Ντάνιελ, καταλαβαίνει τι της είχε πει ο πατέρας της και αμέσως αρχίζει να τους βοηθάει στην απόδραση τους για τη Σουηδία.
© MaipoFilmAS
Σχετικές Πληροφορίες: Η Θεματική της Απόδρασης στο THECROSSING:
Η παραγωγός CorneliaBoysen είχε ήδη απορρίψει μία φορά το σενάριο επειδή δεν ήθελε να κάνει μία ακόμα ταινία για τον πόλεμο, αλλά η σκηνοθέτιδα JohanneHelgeland την προσέγγισε ξανά, αφού είχε κάνει αλλαγές στο σενάριο. ‘Ήταν το 2015 που η προσφυγική κρίση που προκλήθηκε από τον πόλεμο στη Συρία ήταν στο αποκορύφωμα τής. Έτσι, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες έφταναν στην Ευρώπη, θέματα σχετικά με την απόδραση και τη φυγή κυριαρχούσαν στα μέσα ενημέρωσης και την κοινωνία. Γι’ αυτό το λόγο, η CorneliaBoysen αποφάσισε τελικά να κάνει την ταινία, δείχνοντας στα νεανικά κοινά πώς τα ζητήματα φυγής και απόδρασης εξακολουθούν να υπάρχουν σε όλον τον κόσμο. Ειδικότερα σε εποχές πολέμου, υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι που αναγκάζονται να αφήσουν τα σπίτια τους, ανάμεσα τους και πολλά παιδιά που χρειάζονται βοήθεια.
Σχετικές Πληροφορίες: Ντοκιμαντέρ και Μυθοπλασία στο ΤHECROSSING:
Η ταινία βασίζεται σε ένα βιβλίο της MajaLunde και, μέσα από μία ιστορία μυθοπλασίας, πατάει πάνω σε αληθινά γεγονότα και πράγματα που συνέβησαν με παρόμοιο τρόπο. Αυτό γίνεται σαφές στην αρχή, μέσα από την ομαλή μετάβαση από το αρχειακό υλικό(ασπρόμαυρες εικόνες) στην ιστορία της ταινίας, όπως επίσης και από τα στοιχεία και τις πληροφορίες για ανθρώπους που όντως πέρασαν τα σύνορα Νορβηγίας-Σουηδίας, που δίνονται στο τέλος της ταινίας.
Παράδειγμα:
Οι πρωταγωνιστές Σάρα και Ντάνιελ εμφανίζονται πρώτη φορά σε ασπρόμαυρα αποσπάσματα που θυμίζουν ντοκιμαντέρ. Μετά από αυτό, η ταινία αποκτά χρώμα και η φανταστική ιστορία ξεκινά.
© MaipoFilmAS
Η μπέρτα:
Αρχικά είναι ποδιά κι ύστερα γίνεται μπέρτα. Λειτουργεί ως σύμβολο της επιθυμίας μας να έχουμε υπερφυσικές δυνάμεις. Η Γκέρντα θέλει να είναι γενναία -όπως ο γενναίος Σωματοφύλακας Πόρθος- και η κάπα της δίνει κουράγιο. Την βγάζει μόνο στην καλύβα, όταν συνειδητοποιεί τη σοβαρότητα της κατάστασης (αυταπάτη, ματιά πίσω από τις κουρτίνες) αφού δεν έχει άλλο φαγητό να μοιραστεί με τους υπόλοιπους. Η Σάρα την ενθαρρύνει να την ξαναφορέσει και να πει μία ιστορία για τους Τρείς Σωματοφύλακες.
Η μετατροπή της ποδιάς σε μπέρτα μπορεί επίσης να ερμηνευθεί ως ένα βήμα χειραφέτησης και απόρριψης των στερεοτύπων. Η επιθυμία να μεταμφιεστούμε σε υπερήρωες/-ίδες είναι συχνά η έκφραση της επιθυμίας μας να μπορούμε να κάνουμε πολλά περισσότερα από αυτά που συνήθως μπορούμε στην πραγματικότητα σε μία ορισμένη ηλικία.
Τοποθεσίες: κρυψώνες, μέσα μεταφοράς (τρένο, αμάξι, διαδρομές με τα πόδια), χωριά, αργότερα δασώδεις εκτάσεις, φωτεινές μέρη, απότομα σημεία, κρύα χειμερινή φύση
Χρόνος: 1942,Εθνικός Σοσιαλισμός, Νορβηγία/Σουηδία
Αρχή και Τέλος: Ακούμε μόνο τη φωνή της Γκέρντα να αφηγείται την ιστορία, στο τέλος η παρέα ξανασυναντιέται.
Συνέντευξη με τη JohanneHelgeland: https://www.youtube.com/watch?v=N8iDHbg_cEI